Κατά καιρούς στον τόπο μου συμβαίνουν ορισμένες παρεμβάσεις που με ενοχλούν για διάφορους λόγους. Βλέπω «έργα» να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και διερωτώμαι αν είναι αναγκαία... Άσε που ξυπνάει και το δημοσιογραφικό μου ένστικτο! Εξηγούμαι.
Ήρθα στο χωριό μου το Διαβολίτσι για διακοπές Χριστουγέννων μετά από 4 μήνες (η τελευταία ολιγοήμερη επίσκεψη ήταν τον περασμένο Αύγουστο) και έμαθα κάτι το οποίο μου προκάλεσε φοβερή έκπληξη. Έφτιαξαν, λέει, ελικοδρόμιο στο προαύλιο του Λυκείου! Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά νόμισα ότι μου έκαναν πλάκα. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι οι φίλοι μου μιλούσαν πολύ σοβαρά. Έτσι, έκανα ερωτήσεις για το πώς και τι και γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτό.
Είναι, λέει, κάποιος εφοπλιστής από ένα γειτονικό χωριό, ο οποίος έφτιαξε ελικοδρόμιο στο χώρο του Σχολείου. Λογική η απορία μου λοιπόν: τι δουλειά έχει να φτιάξει ένας ιδιώτης κάτι σε δημόσιο χώρο; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ελικοδρόμιο –Θεέ και Κύριε, εδώ δεν έχουμε άλλα βασικά στο Δήμο μας, το ελικοδρόμιο μας μάρανε– και μάλιστα μέσα στα όρια χώρου εκπαίδευσης και μόρφωσης. Άντε, του χρόνου εύχομαι να αποκτήσουμε Ελ. Βενιζέλος και Ολυμπιακό Στάδιο. Πού ξέρεις, μπορεί σε καμιά εικοσαριά χρόνια να γίνουν εδώ οι Ολυμπιακοί αγώνες!
Σε καμία περίπτωση δε θα άφηνα το θέμα να περάσει έτσι, για τους δικούς μου λόγους. Γι’ αυτό έκανα επιτόπια έρευνα και τράβηξα κάποιες φωτογραφίες. Επίσης, ρώτησα αρκετούς χωριανούς τι γνωρίζουν για το θέμα αλλά κλασσικά ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Όλοι όμως μου εμπιστεύθηκαν τις υποψίες τους περί διαπραγματεύσεων κάτω από το τραπέζι , αλλά αυτό ας το ψάξουν αυτοί που πρέπει...
Παρατηρώ ότι κόπηκαν αρκετά δέντρα κάτω από τα οποία όταν ήμουνα μαθητής μαζευόμασταν όλη η τάξη και λέγαμε και κάναμε διάφορα… Βλέπω ότι έχουν παραμείνει το μονόζυγο και ένα άλλο αντικείμενο για γυμναστική το οποίο δε γνωρίζω πώς λέγεται (εξάλλου δε μου έδειξε ποτέ κανένας πώς να το χρησιμοποιήσω), αφημένα στη θλιβερή τους τύχη όμως. Επίσης, μετά βίας ξεχωρίζω το σκάμμα που κάποτε χρησίμευε για να κάνουμε άλματα. Τώρα το έχει πνίξει η βλάστηση. Και διερωτώμαι λοιπόν, δε θα μπορούσε η Σχολική ή η Δημοτική Αρχή ή αυτός ο εφοπλισταράς-σωτήρας-Μεσσίας του τόπου να φροντίσουν να μη σκουριάσουν και να μην αχρηστευτούν τα όργανα γυμναστικής, παρά μόνο τους ένοιαξε πώς να χτίσουν το ελικοδρόμιο; (για να μην αναφερθώ στο εκτρωματικό γήπεδο μπάσκετ που έφτιαξαν ακριβώς μπροστά από τη νότια είδοσο του σχολείου, όπου κάποτε μας μάζευαν και κάναμε την πρωινή προσευχή και τον αγιασμό κάθε Σεπτέμβρη).
Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ο καθένας. Εγώ απλώς εκφράζω τη γνώμη μου και παραθέτω ορισμένες φωτογραφίες... ακόμα κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Αν μπορεί να με πείσει κάποιος με επιχειρήματα ότι σφάλλω, είμαι ανοιχτός για κάθε συζήτηση.
Τέλος, ως δημότης Ανδανίας αλλά και ως Μηχανικός, ελπίζω και εύχομαι οι επόμενες παρεμβάσεις να γίνονται με γνώμονα τη λειτουργικότητα αλλά και την αισθητική.
