23.10.09

ΜΙΚΡΗ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ

Τα «κακά» πρέπει να λέγονται. Ειδικά αυτά. Και τα καλά πρέπει να λέγονται όμως. Έτσι, δύο χρόνια μετά ένα δημοσίευμα που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και συζητήσεις σε κατώτερα και ανώτερα κλιμάκια, ο διαδικτυακός «Καλοπροαίρετος» επιστρέφει σχολιάζοντας ένα έργο εξαιρετικής αισθητικής και λειτουργικότητας που εγκαινιάσθηκε πρόσφατα στο χωριό του, το Διαβολίτσι.

Αναφέρομαι στο υπαίθριο αμφιθέατρο που χτίστηκε δίπλα στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος («Αγια-Σωτήρω» αποκαλούμε την εκκλησία οι ντόπιοι, την κατασκευασμένη το 1861), στο Διαβολίτσι, και συγκεκριμένα εκεί που βρισκόταν κάποτε το «Σχολαρχείο». Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι με παράσταση που ανέβασε το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (ΔΗΠΕΘΕ) Καλαμάτας. Η υπηρεσία μου στον υπέροχο Ελληνικό Στρατό δεν μου επέτρεψε να παρευρεθώ στην εκδήλωση, οπότε όσα γνωρίζω για το γεγονός προέρχονται από εντυπώσεις και σχόλια φίλων και γνωστών. Για να είμαι ειλικρινής, έχοντας ως παράδειγμα το τραγελαφικό ελικοδρόμιο που βρίσκεται στο προαύλιο του Γυμνασίου, αρχικά ήμουν προκατειλημμένος για το «πλαίσιο» αυτού του έργου –δηλαδή ποιος και γιατί το έφτιαξε, αν είναι χρήσιμο, αν είναι όμορφο κ.λπ.–, τελικά όμως διαψεύσθηκα πανηγυρικά. Τα σχόλια που άκουσα για το θέατρο και την παράσταση ήταν κάτι παραπάνω από επαινετικά. Έγινε, λέει, μελέτη για την ακουστικότητα του χώρου, υπάρχουν καμαρίνια και γενικά είναι όλα πολύ ωραία. Δεν έμενε παρά να το ελέγξω ο ίδιος.

Βρέθηκα στο χώρο λίγο καιρό μετά την πρώτη παράσταση που ανέβηκε στο χώρο, συγκεκριμένα την ημέρα των εθνικών εκλογών (4 Οκτωβρίου). Εντυπωσιάστηκα! Το θεατράκι είναι πραγματικά πολύ «γλυκό» και όμορφο! Μπορεί να είναι μικρό σε χωρητικότητα, είναι σίγουρα όμως γραφικό. Στη φωτογραφία που βλέπεις παραπάνω, αναγνώστη μου, μπορείς να διακρίνεις την ορχήστρα (οριοθετείται από μια λευκή κυκλική γραμμή) με το κέντρο της (αν ήταν αρχαίο το θέατρο τότε το σημείο αυτό θα αντιστοιχούσε στο βωμό του Διονύσου), πάνω στο οποίο αν σταθεί κανείς και μιλήσει, ο ήχος θα επιστρέψει στα αυτιά του καθαρός και ενισχυμένος. Στις δύο πλαϊνές πλευρές στο εσωτερικό των διαζωμάτων υπάρχουν σκάλες, ενώ εξωτερικά, και σε απόσταση από τη σκηνή, υπάρχουν οι πόρτες για τα καμαρίνια και τις τουαλέτες. Στο πάνω μέρος των διαζωμάτων είναι εγκατεστημένοι μεταλλικοί στύλοι, υποθέτω για την τοποθέτηση προβολέων και ηχείων. Ο χώρος της σκηνής αλλά και αυτός πίσω της, είναι πλακόστρωτοι.

Από τη μικρή αυτή περιγραφή μπορεί κανείς να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα προσεγμένο έργο που ευτυχώς δεν έγινε ούτε με προχειρότητα, ούτε με βιασύνη (όπως ας πούμε συνέβη με την τραγικά ασύμμετρη βρύση στο προαύλιο του «κατηχητικού» κοντά στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα). Δε με νοιάζει το «ποιος», το «γιατί» και το «πώς». Μόνο οφείλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου σε αυτόν που πήρε την πρωτοβουλία και φυσικά στην ομάδα που μελέτησε, σχεδίασε και υλοποίησε την όμορφη κατασκευή και ελπίζω ειλικρινά οι κάτοικοι της περιοχής να αδράξουν την ευκαιρία και να αναδείξουν τον πολιτισμό, απαιτώντας οι ίδιοι να γίνεται συχνή χρήση του θεάτρου με ωραίες και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, ανεξάρτητα από το φορέα που τις διοργανώνει.

Αποκαλώντας το θέατρο «Μικρή Επίδαυρο» για λόγους που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ομολογώ πως ανυπομονώ να βρεθώ στα διαζώματά του και να απολαύσω μια παράσταση κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό ενός τόπου που τόσο μου έχει λείψει και που τον νοσταλγώ…


Δεν υπάρχουν σχόλια: