Διακοπές στην Αρχαία Ολυμπία και... παρελκόμενα

Ύστερα από έναν έντονο και γεμάτο αλλαγές χειμώνα, βρέθηκα για τετραήμερες διακοπές στην Αρχαία Ολυμπία αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο.

Είχα να επισκεφθώ το μέρος πολλά χρόνια. Στο σχολείο, θυμάμαι, μας πήγαιναν εκεί συχνά εκδρομή. "Πάμε στα Ολύμπια" έλεγαν οι περιχαρείς μαμάδες που έβρισκαν μια καλή ευκαιρία να φύγουν από τη βαρετή καθημερινότητα του χωριού. Εμείς άλλο που δε θέλαμε. Βέβαια περισσότερο ανυπομονούσαμε για το χαβαλέ στο λεωφορείο, παρά για την ξενάγηση στα αρχαία (τα οποία ένας συγκεκριμένος οδηγός χαρακτήριζε "κοτρόνες").

Αυτή τη φορά επέλεξα να μείνω στο Arty Grand Hotel. Βρήκα μια εξαιρετική προσφορά στο internet -ελάτε τώρα, πρέπει να ξεφύγουμε από το σχετικό κόμπλεξ! Το πεντάστερο ξενοδοχείο βρίσκεται σε ένα ύψωμα, στην περιοχή Δρούβα, πολύ κοντά στο χωριό της Αρ. Ολυμπίας. Οι εντυπώσεις μου από αυτό είναι εξαιρετικές! Πολύ ωραίος, λιτός χώρος που ταιριάζει με το περιβάλλον. Είναι κτισμένο σε πολλαπλά επίπεδα και έχει μία καταπλητική πισίνα. Σχετικά μικρή αλλά καθαρή. Το προσωπικό είναι πολύ ευγενικό και χαίρομαι ιδιαίτερα για το γεγονός ότι εργάζονται σε αυτό ντόπιοι -μπορεί να το αντιληφθεί κανείς από τα χαρακτηριστικά του προσώπου και την προφορά τους. Είναι όλοι τους χαμογελαστοί και έτοιμοι να εξυπηρετήσουν χωρίς να είναι "σφιγμένοι" ή ψέυτικοι. Τα δωμάτια είναι ευρύχωρα και περιποιημένα. Η ηχομόνωση όμως θεωρώ πως έχει ελλείψεις, καθώς μέσα στο δωμάτιό μου άκουγα το κλάμα ενός μωρού που έμενε δύο δωμάτια μακριά από το δικό μου και επίσης άκουγα έντονα τις πόρτες που άνοιγαν ή έκλειναν οι γείτονες.

Ένα πράγμα δεν μπόρεσα να αντέξω. Τη φασαρία των "λαϊκών" οικογενειών. Μην παρεξηγηθώ. Ποιες χαρακτηρίζω έτσι; Τις οικογένειες που ξεχνούν ότι βρίσκονται σε διακοπές και νομίζουν ότι έχουν πάει σε παιδότοπο - οι γονείς ξαμολάνε τα παιδιά τους σε εστιατόριο, πισίνα, διάδρομο και ρεσεψιόν χωρίς να τα μαζεύουν και αυτοί αδιάφοροι απολαμβάνουν το φαγητό, το μπάνιο, τη βόλτα τους. Τα παιδάκια, φυσικά, ως γνήσιοι απόγονοι υστερικών οικογενειών, και θα τρέξουν και θα φωνάξουν και θα τσιρίξουν και θα κλάψουν στο διπλανό τραπέζι, στη διπλανή ξαπλώστρα, στο διπλανό δωμάτιο. Σαφώς και ο ξενοδόχος δεν μπορεί να παρέμβει σε μια τέτοια περίπτωση, επομένως είναι στο χέρι του κάθε γονιού το πώς θα χειριστεί τα παιδιά του ώστε να μην αποτελούν ενοχλητικό θόρυβο για τις διακοπές των φιλήσυχων πελατών. Το πρωινό του ξενοδοχείου πλούσιο, το δείπνο υπέροχο. Αλλά δυστυχώς συνοδεύεται από πολλά, μα πάρα πολλά ζωηρά παιδάκια.

Σχετικά με το τοπίο, τα πράγματα λίγο έχουν αλλάξει. Το οδικό δίκτυο παραμένει στα ίδια χάλια εδώ και είκοσι χρόνια, όπως και η σήμανση. Ευτυχώς οι υπεύθυνοι του ξενοχοδείου φρόντισαν ώστε να υπάρχουν παντού πινακίδες προς αυτό, οπότε είναι πολύ δύσκολο να χαθεί κανείς από οποιαδήποτε κατεύθυνση και να έρχεται -ακόμα και δίπλα στον Αλφειό ποταμό έχουν βάλει ταμπέλες. Μπράβο τους.

Μοναδική παραφωνία στην ομορφιά του τοπίου είναι ο δήθεν κυκλικός κόμβος στα Κρέστενα, όπως έρχεσαι από Ολυμπία και κατευθύνεσαι στον κεντρικό δρόμο προς Πύργο ή Κυπαρισσία. Αρνούμαι να δεχτώ πως αυτή η άθλια κατασκευή με τα δεκάδες σήματα, τις διακεκομμένες και συνεχόμενες γραμμές στο οδόστρωμα που μπερδεύονται με παλιότερες και πρώην προσωρινές, τα STOP μες στη μέση του κόμβου και τα βελάκια που δείχνουν αλλού για αλλού, κατασκευάστηκε από μηχανικό. Αποκλείεται. Αν δεν έχει "παίξει" μίζα στον εργολάβο και όντως κάποιος μηχανικός έχει βάλει το χεράκι του, τότε να ανακαλέσει το Τεχνικό Επιμελητήριο την άδεια που του έδωσε. Είναι ντροπή.

Οι παραλίες της Ζαχάρως και του Καϊάφα είναι υπέροχες. Η φύση ήδη αναγεννάται μετά τις πυρκαγιές αφού ανάμεσα στα καμμένα μπορεί κανείς να διακρίνει νεαρά πευκάκια και άλλα μικρά φυτά. Τα λουτρά του Καϊάφα αποτελούν ένα εξαιρετικό αξιοθέατο, όχι μόνο για τη φυσική ομορφιά αλλά και για την ιστορία που κουβαλά αυτός ο τόπος. Ξετρελάθηκα με το παλιό ξενοδοχείο (;) όπως και με το σύγχρονο. Βγαλμένα και τα δύο από άλλες εποχές.

 
Θα κλείσω σχολιάζοντας, κλασικά, την έκδοση αποδείξεων από τα τοπικά καταστήματα. Μόνο σε δύο περιπτώσεις αναγκάστηκα να ζητήσω απόδειξη, κάτι που με κάνει να εκνευρίζομαι και να θυμώνω πάρα πολύ -γιατί κύριε σερβιτόρε δε φέρνετε απόδειξη by default και πρέπει να τη ζητήσω; Στο Ρόδον Καφέ που έχει και παγωτά Δωδώνη (ο σερβιτόρος υποκρίθηκε πως ξέχασε να μου φέρει απόδειξη οπότε τσακίστηκε και μου την παρέδωσε σε δευτερόλεπτα) και σε ένα κατάστημα που φτιάχνει καφέδες και σάντουιτς, εντελώς αδιάφορο και άχρωμο. Εκεί η αλλοδαπή υπάλληλος ξίνισε τα μούτρα της αλλά εγώ τα ξίνισα περισσότερο. Ε, κοπελιά, αν ήμουν εφοριακός τι θα έκανες; Α, ξέρω. Θα έπαιρνες τηλέφωνο το αφεντικό σου, θα έπαιρνε κι εκείνος στην εφορία στους γνωστούς του και θα τελείωνε εκεί το ζήτημα. Όχι, αγαπούλες μου. Τέλος αυτά που ξέραμε. Ακόμα και το περιπολικό που χωρίς να έχει σειρήνα ή φάρο προσπερνούσε σαν τρελό λίγο έξω από τον Πύργο που το όριο ταχύτητας ήταν 50-60 χλμ/ώρα πατώντας πάνω στη διπλή γραμμή, θα το καταγγείλω. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.

Συμπερασματικά, πέρασα πολύ καλά στις ολιγοήμερες διακοπές μου στην Αρχαία Ολυμπία. Το μέρος γνώριμο, εξαιρετικά σημαντικό ιστορικά, με φοβερές παραλίες, οπότε πιστεύω ότι κανείς πρέπει να το επισκεφτεί. Δύσκολα μένω ικανοποιημένος από ξενοδοχείο και αυτή τη φορά έμεινα και με το παραπάνω. Μακάρι οι υπεύθυνοι να συνεχίσουν τις προσφορές ώστε να γίνει προσιτό σε περισσότερο κόσμο.

Πείτε μου όμως, αφού τα ξενοδοχεία είναι όλα full-booked και οι παραλίες σφίζουν από κόσμο, για ποια κρίση μιλάμε;